Balkanlar-Bölüm 2 Dubrovnik (Part 1)

Uzun zamandır sağda solda nerede gezi yazısı bulursam okuyorum.Daha öncede yeni yerler görme,bilme isteğim vardı fakat son dönemlerde olduğu gibi okumuyordum.Velhasıl bu okumlarıma sonucunda bi'ara başlamış ama devam etmemiş olduğum gezi yazılarıma devam kararı aldım.Bundan önceki ilk yazımda Belgrad'ı yazmış fakat fotoğraflar olmadığı için pek ilgi çekici olmamıştı.Bu bölümde bütün Balkan gezim sırasında en merak ettiğim nokta olan Dubrovnik'le ilgili bi'kaç bişey yazmaya çalışacağım.


Belgrad'tan sonra Bosna-Hersek'e geçmiştik fakat ben Bosna'yı atlayıp ilk olarak Dubrovnik'le başlıyorum.Dubrovnik'ten sonra rotayı tekrar terse çevirip Bosna'dan yazarız.

Dubrovnik'e ilk olarak gece geliyorum.Yazın ortasında gittiğimiz için sur içi denilen eski şehirde yer bulmak imkansız.(Zira eski şehirde sadece 1 otel var.) Dubrovnik'te geldiğim akşam dahil toplamda 1 gün 2 gece geçireceğim.İlk gelişimde aşırı yorgun olduğum ve otobüs yolculuğu beni mahvettiği için hızlı bi geziden sonra otele dönüyorum.Lakin Dubrovnik o yorgunluğuma rağmen beni büyülüyor.

Ertesi akşam her otelin resepsiyonunda satılan otobüs biletlerinden 'Babin Kuk' deyip alabiliyorsunuz.Babin Kuk otobüsleri yanlış hatırlamıyorsam numara olarak da 10'du.Babin Kuk kelime anlamı olarak 'Babaannemin göz yaşları' anlamına geliyormuş.Limandan denize açılıp bir daha dönemeyen balıkçılar için kullanılırmış.

Biletleri aldıktan sonra otobüse biniyorum.Otobüsteki 10 kişiden 8'i turist olduğundan haliyle şoförlerde İngilizce biliyorlar.Öğrenciliğin verdiği hislerle yaşlı biner yer vermek zorunda kalırım ayaktaykende durağı kaçırırım diye korkumdan en arkaya gidip yerleşiyorum.Fakat endişelerimin boşuna olduğunu öğreniyorum.İneceğim durak otobüsün son durağıymış o yüzden bilmeyenler için sıkıntı yok.Otobüse Koreli olduklarını tahmin ettiğim bir grup biniyor ve en arkaya bulunduğum bölgeyi dolduruyorlar.Beni yerli zannetmelerindenmi yoksa bilen bi havam olduğunumu düşündüklerinden eski şehirin kaçıncı durak olduğunu soruyolar başımdan savmak için 'No no English! diyorum,bu kez İtalyanca soruyor,tabi cevap veremiyorum bu kez Fransızca sorunca benim kafa kaçıyor mecburen izah ediyorum son durak olduğunu.

Sonrasında grupta olan hafif alkollü abilerle bir kanka oluyoruz çıkarıp abi fotoğrafımızı çekiyor hep beraber.-Vay kardeşim bu akşam bizlesin,beraber gezelim vallahi bırakmam muhabbetlerinden sonra otobüs son durağa geliyor vedalaşıp ayrılıyoruz.

İndiğimiz meydan yukarıda fotoğrafını paylaştığım beyaz bina önü.Geniş güzel bir meydan.Hatta gidende bizim otobüs.Otobüsten inince hemen karşıda(binaya sırtınızı verip) sahil kıyısında lokantalar,cafeler mevcut.
Cafelerde oturmak benim gibi öğrenci milleti için pek mümkün değil.Bir fincan kahvenin 10 euro üstünde satıldığı mekanlara uzaktan bakıyorum.Buralarda bu kadar para bayılmak istemeyenler yine inilen meydanda bulunan marketlerden içeceklerini alabilirler.Zira eski şehire girmeden depolamakta fayda var.Bakkallar arası aşırı fark etmesede eski şehirde fiyatların daha pahalı olduğunu söylemek yanlış olmaz.

Ayrıca Dubrovnik'te su çok pahalı.Biralar 1,5-4 euro arası fiyatlarda satılırken,litrelik suları 3 euro'nun altında bulmak imkansız.Ama tabiki suya bu kadar para bayılmak olmaz.Çare olarak Dubrovik belediyesi harika bir çözüm bulmuş.Şehirde akan bütün çeşme sularından su içmek mümkün.Hatta ücretsiz olduğundanmıdır nedir suyu çok lezzetli.

Suyu yine aynı meydanda bulunan bu çeşmeden yanımda getirdiğim şişelere dolduruyorum.Normal zamanda olsa belki biraz utanabilirdim ama baktım ki herkes dolduruyor bende doldurdum.Doldurduğum yetmezmiş gibi bir güzelde enseyi falan ıslattım,otobüste Korelilerden üzerime sinen alkol kokusundan biraz kurtuldum.Çeşmenin adını hatırlayamıyorum ama son dönemde Dubrovnik'e yoğun bir Türk saldırısı olduğundan ve her gördüğümüz çeşmeye Aşk Çeşmesi dediğimiz için böyle bir isimlede anılıyormuş.

Çeşmeninde bulunduğu meydanda banklarda oturmak gayet eğlenceli.Banklarda ve önünden geçen caddede hemen her milletten insan dolaşıyor.Onları izlemek,gözlemlemek hoşuma gidiyor yaklaşık 15-20 dk orada takılıyorum.Banklarda yaşlılar ve yetişkinler oturmasına rağmen Hırvat gençler yavaş yavaş minik öpücüklerle başladıkları aşk seremonilerini abartıp ses çıkara çıkara öpüşmeye başlayınca burası karışır diyerek eski şehre girmeye hazırlanıyorum.

Bulunduğum noktadan zaten giriş gözüyor.Aramızda 200 metre mesafe var.Dubrovik hakkında çok belgesel izleyip, bi kaç bişey okuduğum bir yer.Okuduklarım ve dün akşam kısaca gördüklerime göre beni fazlasıyla heyecanlandırıyor.(Bosna'dan Hırvatistan'a gelirken okuduğum Kavşaktaki Bilgelik kitabını kesinlikle öneriyorum.Daha önce burada okurken hiç görmediğim ve bilmediğim bilgileri bu kitaptan edindim.Ben okuduğum sırada Türkiye'de basılmamış Hırvatistan baskısı yapılmıştı.Eğer şimdi basıldıysa mutlaka alıp tekrar okumak gerek.)

Şehire onu ana karadan ayıran denizin üstünden asma köprüden geçip,kale kapısı üzerinde gelenleri selamlayan şehrin koruyucu azizine'-Selamün aleyküm gardaş' deyip şehre giriyorum.

Giriş bir dış duvar,arada bulunan sahanlık ve son olarak iç duvarlardan oluşuyor.İnsanların inmesi için merdiven,at arabalarının inmesi için geniş bir yol yapılmış.İşte bu yoldan şehre doğru inerken kulağıma 'Görevimiz Tehlike' filminin müziği geliyor.O yöne doğru gittiğimde ise köşeyi kendine tutmuş gitar,şişeler,tefler,kemanlar ve çeşitli aletlerle müzik yapan sokak sanatçılarını görüyorum.

Biraz bakıp gitme niyetiyle oturuyorum ama abiler öyle bir çalıyor ki bırakıp gitmek mümkün değil.20 dk kadarda abileri dinledikten sonra tam gitmeye karar veriyorum ki abiler mola veriyor.Fotoğrafın sağında görünen abla gelip at bişeyler diyor.Bende tek bozuk param 1 euro yu veriyorum.Ama üzülmüyorum tabiki çaldıklarıyla 1 değil 5 euro da verilirdi fakat işte öğrencilik.Onun dışında isteyenlere abilerin grubunun cd'sinide satıyor bu abla.Fiyat: 5 euro.

Abileri geçip atların yürüdüğü yoldan(zaten o yol üzerinde çalıyorlar) sola dönüp nihayet şehire giriyorum.
Şehir inanılmaz kalabalık.Metre kareye düşen insan sayısının daha kalabalık olduğu bir yer daha önce görmemiştim.Yine sonradan öğreniyorum ki şehirde festival zamanıymış.Zaten dolup taşan şehrin birde festival zamanına denk geldiğim için böyle bir kalabalık var.

Festivalin adı;Libertas.Dubrovnikliler önemsiyorlar.Festivalin amacıda Dubrovnik şehri(eskiden ülkesi) kurulduğudan beri hiçbir zaman özgürlüğünü kaybetmemiş olması ve hür kalmasıymış.Kimi zaman başka devletlere(bunlardan biri Osmanlı) vergi vermek zorunda kalsalarda bağımsızlıklarını müdafaa edebilmişler.


Yazıyı çok uzun tutmamak adına Dubrovnik gezisini 2'ye bölüyorum.Bu 1.bölüm olsun.Bi'kaç gün sonra 2.bölümüde koyarım.Şimdilik bu kadar.