Babam, gitmeden önce bana uzun uzun bakmıştı.
Bizi terketmeden önce...
Evin kapısının önünde, uzun bir bakış...
Hüzünlü bir bakış değildi, acıma da yoktu. Çocuğunun, karısının bundan sonra onsuz ne yapacağını düşünen bir adamın bakışları da değildi onunkiler. Daha çok iğrenme, hayatı mahvolmuş bir adamın mahv kaynaklarına bakışıydı.
Ne annem, ne de ben bunun onu son görüşümüz olduğunu bilmiyorduk...
Yedi yaşında bir çocuk için babanın akşam eve gelmeyişini anlamak kolay olmuyor.
O gün kapıdan çıkıp gittikten sonra onu bir daha hiç görmemiştim.
38 yıl boyunca...
38 yıl sonra bir gün, yaşlılıktan beli bükülmüş bir adam bana geldi.
Sanırım her şeyin değişmesinin sebebi oydu.
Bir katile dönüşmemin sebebi, oydu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder