Hava kabarcıkları sudan yüzeye öyle hızla çıkar ki, özgürlüğün ne olduğunu en iyi onlar bilir zannederdim.
Asıl bildikleri şey, bir katilden kaçmanın ne derece gerekli olduğudur. Ölümün zorluğu, son nefesin acısı, yaşama son tutunuşun acınası hüznü...
Hepsi bana umutla baktı, suçlu değillermiş gibi...
17 Şubat 1966’da doğan bir adamın 45 yıl,544 ay, 2371 hafta, 16597 gün, 398316 saat, 23899006 dakika, 1433940409 saniye, 1433940409926 millisaniye yaşamış olduğunu kafadan hesaplayabilirim ama ne olursunuz bana sevmek nasıl olur diye sormayın.
Çünkü bilemem.
Sadece nefret nasıl olur onu bilirim.
İşte bu yüzden; bir hava kabarcığı, babamı görüşümün ertesi gününde bana müthiş bir fikir verdi.
Tüm kabarcıkların kaçtığı kişi olmayı.
Uyanmayı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder