Ben, bir zamanlar normal bir adamdım...
Yani normal derken, sizinki gibi basit, sıradan, güvenli bir hayatım vardı. Sabahları işe giderdim, işte sıkılıp patronumun kahvesine müsil atardım, pazar sabahları öğlene kadar uyuyup bütün günü pinekleyerek geçirirdim vs. vs... Tek sıkıntım, ay sonunu getirebilmekti...
Eğer başınıza başıma gelenler gibi şeyler gelirse, monotonluk pek de sorununuz olmaz... Başıma ne geldiğini merak ediyorsunuz ama bunu hemen öğrenemeyeceksiniz... Biraz çaba göstermeniz gerekli...
Eskiden pısırık bir adamdım ben... İşyerinde hep dalga geçerlerdi benimle. Belki de bu yüzden hiç evlenemedim. Gerçi, şu anda iyi ki de evlenmemişim diyorum... Yoksa karımı bile öldürmek zorunda kalabilirdim... Tıpkı evsahibim, iş arkadaşlarım ve patronum gibi... Minik bir kedim vardı, “sanayi” malesef o da kaderine boyun eğmek zorunda kalmıştı... Onu neden öldürmüştüm? Pek hatırlayamıyorum...
Eğer benim gibi biriyseniz, ölümün sizin için çok zor bir şey olması gerekir... Çünkü sonunda çok büyük bir ceza alacağınızı bilirsiniz ya da buna inanırsınız...
Ben nasıl bu hale geldim? Kim beni bu hale getirdi? Neden karşı koymadım?
Bilmiyorum...
Ama belki birlikte öğrenebiliriz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder