Tekrar düşündü yalnızlığını.Kurtulmalıydı yalnızlıktan.Peki nasıl?Belki bir dost,bir akraba,bir sevgili... Hiçbiri insanı yalnızlığından kurtaracak şeyler değildi ,insan ne kadar dostu da olsa-seveni de-yalnızdı hep-kendi başına.Yalnızlık insanı hiç yalnız bırakmayan birşeydi.
Sonra etrafına baktı:İnsanların hiçbiri bunun farkında değildi.Hepsi yalnız olmadığını sanarak geçiriyordu hayatlarını.Dostlarının onlar için var olduğunu düşünerek. Demek ki sorun tam da buradaydı, eğer diğer aptallar gibi basit düşünür,hisseder,algılarsa kurtulacaktı yalnızlığından.
Eczaneye gidip bir tane 'herkes nasıl düşünüyorsa o şekilde basit düşünme' hapı aldı.Hapı yuttu.Herşey sonsuza kadar güzel oldu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder