"İnsanı yüreğinden vurmak insan haklarına aykırıdır!"
"Kallavi sokağında güvercinler,
Bunca yıl sönmemiş umudum,
Nisan değilse mayıs,
Perşembe değilse pazar,
Ben, Belma Sebil'i bulurum..."
Diyordu Attila İlhan'ın radyodan gelen sesi...
Belma üç gündür eve gelmiyordu...
Ben üç gündür evden çıkmıyordum...
Sakallarım uzuyordu...
Ter kokmaya başlıyordum...
Evin unutulmuş dağınıklığı içinde bir zarf biliyordum...
"Özür dilerim" diyordu...
Ağlıyordum...
Radyonun sesini açıyordum...
"Yine akşam oldu Attilâ İlhan
Üstelik yalnızsın sonbaharın yabancısı
Belki Paris'te Maria Missakian
Avuçlarında bir çarmıh acısı
Gizlice bir sefalet gecesi
Çocuğunu boğarmış gibi boğup Paris'i
Sana kaçmayı tasarlar her akşam..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder