Home Sweet Home

Merhaba değerli 'gencadamsin' okurları-tabi öyle birileri varsa.Bir ay kadar önce, aldığım kararla blogdan ayrıldığımı açıklamıştım.Bir ayı geçti mi lan yoksa, ne biliyim işte oldu bayağı ben söyleyeyim bir ay siz anlayın 3 ay.Blogdan ayrıldığım günden bu yana, günlerimi Karadenizde,rahmetli dedemin yıllardır kullanılmayan dağ evinde tek başıma geçirdim.Az uyuyor, az yiyor, az konuşuyordum ve kendimle bir iç hesaplaşma yapıyordum.Bu süreçte kendimi adayacağım konuları,zorluk seviyesine göre kolaydan başlayarak sıralamıştım.Hayatın anlamını,insanın varolmasındaki hikmeti ve bunun gibi bir kaç basit sorunun daha çözümünü kafamda belirginleştirdikten sonra geldim asıl büyük probleme:"BLOGU BIRAKMA KARARIM".

Bu sorun üzerinde yoğunlaştığım günleri hatırlamak bile istemiyorum.Beynim adeta bulanmıştı,uyuyamıyor,kafamı toplayamıyor ve hatta düşünemiyordum.Nadiren daldığım uykulardan ateşler ve terler içinde uyanıyor, sık sık istifra ediyordum.Bendeki bu kötüye gidişi,haftada bir bana yemek getirmek için uğrayan(bir gün için yedi zeytin ve bir kap su)yaverimde farketmiş olmalı ki bana, hiç iyi görünmediğimi ve İstanbul'a dönmemin benim için en iyisi olacağını defalarca ifade etti.Bu önerileri kesin bir dille reddettikten sonra düşünsel sürecimi daha da derinlere taşıdım.

Bu yıpratıcı sürecin sonlarına doğru bloga geri dönmemin en iyisi olacağı kanısına varmıştım ki, süreç tamamlanamadan yaverimden gelen acil telefonla kesintiye uğradı. Yaverimden gelen telefon bana,arkadaşlarımın pazartesi gününe halısaha maçı ayarladığını ve gitmessem onları çok pis satmış olacağımı söylüyordu.Bende ilk uçakla İstanbul'a dönerek halısaha maçına çıktım.Sürecin kalanını da halısahada tamamladım ve blogu bırakmamın hayatımdaki en büyük yanlış olduğu,bu günden kelli yazılarıma devam etmemin en doğrusu olacağı sonucuna vardım.Blogun diğer değerli yazarlarına ve -varsa- sevgili okurlarına duyuruyorum.Halısaha maçını da kaybettik anasını satiiim.